Hermes Meisjes F2
De eerste wedstrijd
Het is zaterdagochtend. De wekker is gezet op 6:30 want de eerste wedstrijd van de meisjes F2 begint om 9:15 in Alkmaar. Wekker zetten was niet nodig geweest want 5 minuten voor tijd staat onze Naomi in spé al naast ons bed). Hop uit bed en gaan met die banaan. Het is droog! Snel buienrader voor Alkmaar chekken: Top! Alleen 10min voor aanvang een paar spatjes en ná de wedstrijd. 8:00 alles ready to go. Nog even de app groep chekken, maar gelukkig geen afzeggers. Vandaag komen er van alle meiden ouder(s) kijken dus rijden we rechtstreeks naar Alkmaar. Op bestemming even zoeken en parkeren op een groot terrein met het opschrift AMHC. Klinkt bijna als een parkeerplaats voor een ziekenhuis, maar blijkt het goede terrein te zijn. We zijn de auto nog niet uit of naast ons parkeert Maud ook al. Puck, uuhh nee, Eva (nog even oefenen met de namen) staat al klaar en Joy komt ook al aanrijden. Lopen richting de velden dan maar. Daar kijken we even om on heen bij de trappen/tribunes van het clubhuis. Yentl en Jenna zijn dan ook snel van de partij en terwijl ik alvast even richting hockeyveld 4c loop zijn we al bijna compleet zijn. Op veld 4 spot ik al de eerste groene sokken. Die begeleider maar even aanschieten. Het blijkt een spelbegeleider (soort scheidsrechter bij de jonge jeugd heb ik net geleerd) die nog wacht op de coach. De coach is even later dan ook en na een voorstel praatje bespreken we de wedstrijdregels en stellen we de niveau's van de teams vast. Alkmaarsche MHC MF2 heeft het vorige- én winterseizoen al wedstrijden gedaan terwijl onze Hermes MF2 vandaag hun aller eerste wedstrijdervaring gaan opdoen. De coach en spelbegeleider zijn zeer meegaand en stellen zelf voor iets strikter voor Alkmaar te fluiten. Wel wordt er gevraagd wie van Hermes uit de 2de scheidsrechter is...Chips, aantekening aan mezelf dit de volgende keer op voorhand te regelen. Even snel langs de ouders en gelukkig wil Karla de moeder van Maud ons uit de brand helpen. Fluitje? Geen idee, heb ik niet en onze gastheren ook niet. Dat wordt schreeuwen en in mijn hoofd maak ik aanteking nummer 2, volgende keer fluitje mee. Dan is er al opeens het hele team compleet! Eva, Joy, Puck, Fabiënne, Carice, Yentl, Maud, Britt en Senna! Tijd voor de aller eerste echte teamfoto. Dennis, de vader van Joy had voor de gelegenheid zijn camera meegenomen, maar ook de resterende moeders kwamen snel met hun smartphones aandraven. Laten we maar beginnen met de warming up. Het is een beetje slalommen om alle ouders en teams die her en der in ons veld staan, maar we lopen een paar rondjes om het veld. Kennen we de Yell nog allemaal? Want wie waren wij? En wie was de aller snelste? Hermes! Dus daar gaan we en de 2de keer zo hard dat de tegenstander er bang van wordt: "HERMES, HERMES, IS THE BEST, WIJ ZIJN SNELLER DAN DE REST!" Vervolgens schudden we min of meer in een keurige rij (hoest hoest aantekening 3) de tegenstander de hand en wensen ze een prettige wedstrijd en verdelen we als laatste nog even ons team naar 2 kanten. Hiervoor zet ik eerst Senna en Britt aan de kant om vanuit deze toppers 2 gelijkwaardige teams te krijgen. Na wat schuiven en rekening houden met uitroepen van Eva die me verteld wie vriendin van wie is lijkt het aardig gelukt en begeven we ons met z'n allen naar het midden van het veld. De meiden kwetteren allemaal vrolijk, door elkaar en ik probeer begrijpend te lachen en op de juiste mometen te knikken. Door hun bitjes en heerlijk drukke doen verstond ik er heel eerlijk gezegd vrij weinig van.
Toen begon dan de wedstrijd en werd het tijd voor een hele serie van indrukken. Driehoekje, breed staan, nee niet te ver weg anders kom je er niet bij, start, hup naar voren met die bal! De andere kant moest Karla nog even zonder fluitje opstarten, Sorry! Wauw, alle meiden waren aan het hollen en het enthousiasme spatte ervan af. Na een poosje stonden we aan beide kanten met 1-0 achter. Niet dat het me ook maar iets interesseerde want ze deden het echt geweldig!! Maar wat was dat? Britt mist op een haar na de eerste doelkans en Senna weet aan de andere kant door te breken en het eerste Hermes doelpunt te scoren. Yeah, high five allemaal! Allemaal een high-five voor Senna. Die gaan we erin houden: Na een doelpunt een high five. Hop terug in opstelling en ook Britt en Eva wisten hun eerste punten te maken. Geweldig, wat gaat dit goed. Uiteraard krijgen we ondertussen ook aan beide kanten doelpunten tegen, maar er wordt zeker niet over ons heen gelopen. Wissel, wissel andere kant wissel en door. Hoeveel staat het vraagt Puck tussendoor aan me. Geen enkel idee Puck, sorry maar dat maakt ook niet uit toch? De blik leert me dat dit wel het geval is. Maud ontpopte zich als ware allrounder die met een glimlach in zowel de aanval als in de verdediging haar mannetje (vrouwtje) stond. Yentl was voor aanvang nog wit van de zenuwen, maar daar was zodra het spel begon niets meer van te merken en was ze duidelijk vd partij. Britt werkte als een paard over het hele veld en was niet stuk te krijgen. Eva was een ware pitbull die niet van plan was de bal ook maar even los te laten en als dan toch gebeurde alles op alles zette om hem terug te krijjgen. Carice was een kalme kracht die veelal vanuit de achterhoede het overzicht hield, maar ook voorin tot aan het doel te vinden was. Puck, nee sorry ik weet nogsteeds niet wat de stand is, was een kleine vechter die het liefst op de voorste positie in 'de driehoek' stond. Fabiënne was de onofficiele vliegende keeper die beide doelen goed in gaten hield, maar op aanwijzing van de coach goed mee naar voren ging en zeker niet bang was vol in 'de kluit van aanvallers' te gaan. Joy was als een diepe spits veelal bij het doel van Alkmaar te vinden en ging van daaruit de bal ophalen voor een aantal goede schoten op doel. Senna was vandaag de topscorder en wist regelmatig langs 1 of 2 verdedigers te komen alvores te scoren. Zo hé, wat een actie! Na 15 minuten gaf Dennis aan dat de eerste 15 minuten voorbij waren en het dus tijd was voor de gezonde hap. Lekkere appelkoeken en appelpartjes, voor ieder wat wils. Nog even een aantal aandachtspunten met het team bespreken zoals dat het praktischer is voor het doel te kiezen waar de minste tegenstanders voor staan en bij een vrije bal deze niet terug of voor het doel langs te spelen. De tweede helft was de energie nog lang niet op en Yentl, Joy, Carice, Eva en Britt wisten deze helft zelfs te winnen met 3-1 terwijl aan de andere kant Fabiënne, Maud, Senna en Puck gelijk wisten te spelen! Wat een prestatie! Wie weet hoe het zou zijn gelopen als we nog meer tijd hadden gehad?? Bij het optellen van de punten bleek dat we het voor onze aller eerste wedstrijd super goed hebben gedaan: 16-12 en met slechts 4 punten verloren!! Geweldige prestatie!!! Na de wedstrijd keurig weer de tegenstander een handje gegeven (de 3x hiephoi voor de spelleider en de tegenstander waren we vergeten, aantekening 4) en mee naar het clubhuis nagenieten van een beker limonade en gezelligheid.
Top Team! Top dag! Top sfeer! Top prestatie en Top supporters (ouder(s))! Iedereen die vandaag hieraan heeft bijgedragen onwijs bedankt! Ook als je niet bent genoemd in dit toch al veel te lange verslag.
Marcel Coach MF2
Foto: Dennis
(Van links achter naar rechts voor: Fabiënne, Senna, Britt, Yentl, Maud, Joy, Puck, Eva en Carice)
Epiloog: Na een lange drukke dag breng ik mijn kleine topper naar bed. Vanmorgen heeft toch behoorlijk indruk gemaakt want als afsluiter vd dag begint ze er weer over: "Alkmaar was wel heel goed hé papa. Ja inderdaad, maar jullie hebben het heel goed gedaan hoor. En papa, ik vind het heel leuk dat jij de coach bent. Ik ook lieverd. Blijf jij vóór áltijd de coach. Nou voor altijd is een lange tijd, maar ik blijf coach zolang het voor ons leuk is. Ok, weltrusten papa. Weltrusten Fabiënne, tot morgen”.